«Λίγα λουλούδια,
αν θέλεις, στείλε μου
και πάλι, φίλε μου, απόψε.
Λουλούδια ο κήπος επλημμύρισε
έμπα και μύρισε και κόψε».
Η Ερμιόνη τραγουδά, ο Τιμολέων συνοδεύει με τη φωνή και την κιθάρα του, ο Νίκος σιγοντάρει με τα κρουστά, η Cristina και η Αγγελική πιάνουν τον χορό. Η αίθουσα στη Μονάδα «Κονσόλειον» του Γηροκομείου Αθηνών αυτό το απόγευμα Τρίτης πλημμυρίζει με τη μελωδία που έχουμε μάθει από τη φωνή του Γούναρη και, κυρίως, με νιάτα και ζωντάνια. Αλλοι γέροντες αρχίζουν τα παλαμάκια, άλλοι σηκώνονται για ένα βαλσάκι, άλλοι πιάνουν το τραγούδι. Το λένε ότι η μουσική είναι το καλύτερο φάρμακο, αλλά εδώ αυτό σχεδόν αποκτά κυριολεκτική σημασία.
