Πρόγραμμα Θεατρικού Παιχνιδιού για Νήπια σε Φορείς Παιδικής Προστασίας
Παραμύθια του Κόσμου
Μέσα από το παιχνίδι, τραγούδια και το παραμύθι, τα παιδιά εκφράζονται και αναπτύσσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους. Καθώς δουλεύουμε ομαδικά ξετυλίγουν τις πρώτες τους κοινωνικές δεξιότητες, μαθαίνουν να λειτουργούν μέσα σε μια ομάδα να συνεργάζονται και να αλληλοεπιδρούν.
Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι μπορούν να εκφράσουν συμβολικά τις επιθυμίες και τους φόβους, να έρχονται σταδιακά σε επαφή με τα συναισθήματά τους και να αναπτύξουν την κιναισθησία τους. Χρησιμοποιώντας τα παραμύθια και τους συμβολισμούς του τα παιδιά μαθαίνουν αξίες και δουλεύουν συστηματικά με στόχο τα εκφραστικά τους μέσα. Με όχημα τους ήχους, τη φωνή, τα μουσικά όργανα και τα τραγούδια, διασκεδάζουν και αναπτύσσουν τις αισθήσεις τους ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή τους.
Τέλος, με την καθοδήγηση έμπειρων εμψυχωτ(ρι)ών –θεατροπαιδαγωγού και ψυχοπαιδαγωγού–, τα παιδιά μαθαίνουν να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους δημιουργικά, να συγκεντρώνονται και να αποδέχονται την ομάδα και τη διαφορετικότητα. Και όλα τα παραπάνω μέσα από την ποιότητα της χαράς.
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
»
Αυτό που είδα με τα ίδια μου τα μάτια … είναι ότι οι «Άγγελοι της Χαράς» προσφέρουν κάτι το μοναδικό. Προσφέρουν μία εκδήλωση, η οποία δεν είναι ούτε μόνο καλλιτεχνική, ούτε μόνο εκπαιδευτική, ούτε μόνο ανθρωπιστική. Είναι όλα αυτά μαζί.
Αλέξης Κόκκος, καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και Πρόεδρος της Επιστημονικής Ένωσης Εκπαίδευσης Ενηλίκων
Οι χαρούμενες δονήσεις σας ράγισαν τον πάγο του πόνου, αφήνοντας δροσοσταλίδες ελπίδας σε αυτούς που νιώθουν πληγωμένοι. Συνεχίστε το καλό έργο, επιστρέφει σε εσάς.
Οδυσσέας, Κέντρο Αποκατάστασης «ΔΙΑΠΛΑΣΗ» Καλαμάτας
«Άγγελοι της Χαράς» να είστε καλά! Αυτή τη ζεστασιά, τα χαμόγελα, την καλοσύνη που χαρίζετε απλόχερα σε όλα τα παιδιά με όλα όσα κάνετε κάθε φορά γι αυτά δεν ξέρω αν φτάνει μία ζωή για να σας επιστραφούν πίσω από τις ευχές όλων μας.
Ειρήνη Χασαλεύρη, Φυσικοθεραπεύτρια, Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Οι «Άγγελοι της Χαράς» είναι από τις πιο αγαπημένες μου ομάδες. Δεν πρόκειται να ξεχάσω κανέναν σας ποτέ. Ευχαριστώ που μου δώσατε χαρά στις στενάχωρες μέρες μου.
Κορίτσι 14ων ετών, Παιδοψυχιατρικό Τμήμα
Η πιο δυνατή στιγμή που έχω βιώσει ήταν σε μια δράση όπου οφελούμενοι ήταν κάποια εισαγγελικά παιδιά. Στην δράση μου έκανε εντύπωση πως τα μεγαλύτερα παιδιά βοηθούσαν με τρυφερότητα τα μικρότερα. Τότε συνειδητοποίησα πως παρόλο που ήταν και αυτά παιδιά, είχε χρειαστεί να έχουν το ρόλο που έχει ένας γονέας. Είμαστε εδώ για να δώσουμε χαρά εκεί που υπάρχει ανάγκη. Έτσι ο κόσμος θα γίνει λίγο πιο όμορφος.
Μαρτυρία Εθελόντριας
Είχαμε πάει σε μία Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων και μία κυρία εκεί φαινόταν αρκετά στεναχωρημένη. Πήγα κοντά της και προσπάθησα να της φτιάξω τη διάθεση… Τότε, λοιπόν, μου έπιασε σφιχτά το χέρι και μέχρι να φύγουμε δεν μου το άφησε στιγμή. Εκείνη την ώρα κατάλαβα την ανάγκη των ανθρώπων αυτών να νιώσουν πως εμείς είμαστε ακόμα εκεί γι’αυτούς!
Μαρτυρία Εθελόντριας
Συμμετέχοντας στην “Παλιά Αθήνα” βλέπω την αγάπη, τον ενθουσιασμό και την αλήθεια των εθελοντών και της Χριστίνας και αυτό με κάνει να νιώθω ασφάλεια και χαρά. Το ίδιο ακριβώς νιώθω και με την ανταπόκριση των συμμετεχόντων και αυτό με κάνει να θέλω να συνεχίζω!!
Μαρτυρία Εθελόντριας
Η απόφασή μου να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό με την ομάδα των «Αγγέλων της Χαράς» ήταν απόρροια της ανάγκης μου να μοιραστώ δυνατές εμπειρίες και συναισθήματα με όσους το έχουν ανάγκη. Αγαπώ την Τέχνη και με γοήτευσε το γεγονός πως θα μας συντροφεύει σε αυτό το όμορφο ταξίδι του εθελοντισμού.
Μαρτυρία Εθελόντριας
Όλο εκπλήξεις, από δωμάτιο σε δωμάτιο, ψυχές που αγωνίζονται να κρατηθούν στο τώρα και στη χαρά. Χαίρομαι που είμαστε ένα μέρος του αγώνα τους προς τη χαρά.
Νίκη, μουσικός στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων
«…(οι ηλικιωμένοι) χόρεψαν όλο το τραγούδι πιασμένοι από τα χέρια, με απαλές κινήσεις και βήματα σημειωτόν, κι έμεινα έκθαμβος, βλέποντας το μέλλον να στηρίζεται με εμπιστοσύνη στο παρελθόν, και το παρελθόν να κοιτά το μέλλον με χαρά και αισιοδοξία»
Μαρτυρία μουσικού στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων
«…στο τέλος πριν φύγει μου λέει: ‘’Τώρα μπορώ να πεθάνω…’’. Και εγώ του απαντώ: ‘’Τώρα μπορείς να ζήσεις πιο όμορφα κάθε μέρα, κάθε στιγμή… Σε περιμένω την επόμενη φορά για χορό και χαρά.»
Μαρτυρία μουσικού στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων
«Σας ευχαριστώ που γεμίσατε χαρά και μουσική τα απογεύματά μας. Αυτό που θα μου μείνει, είναι η ευκαιρία που μου δώσατε να εκφράσω κάποια συναισθήματα και κάποια πράγματα που δεν τα είχα ακούσει ούτε εγώ από το ίδιο μου το στόμα, δεν τα είχα συνειδητοποιήσει… σας ευχαριστώ!»
Μαρτυρία νοσηλευόμενου παιδιού στο Παίδων
«…μας έφερε ένα τραγούδι που του αρέσει. Το αγαπημένο του. Προσπαθούμε να το βρούμε στην κιθάρα και ένα άλλο κορίτσι από την ομάδα ξέρει να το παίζει, μαζεύονται και άλλοι γύρω της και το τραγουδάμε, με γέλια και διακοπές… αλλά είναι για εκείνον και χαμογελάει.
Έτσι τον χαιρετίσαμε τον Α. και εκείνος έρχεται κοντά μου με ύφος συνωμοτικό και μου λέει: «Σουκράν, κυρία», δηλαδή «Ευχαριστώ»
